(HATAY – ÖZEL) 37 yıllık evli, 12 saat enkaz altında kaldıktan sonra hayata tutunan çift, hayatlarına aşkla devam ediyor.
HATAY – Hatay’da 12 saat enkaz altında kaldıktan sonra hayata tutunan Zemzem ve Abdullah Ergüleç çiftinin 37 yıllık evliliği konteyner yuvalarında aşkla devam ediyor.
Kahramanmaraş merkezli depremler binlerce insanın hayatına mal oldu. Yüzyılın felaketinin en büyük yıkıma yol açtığı Hatay’da 25 bine yakın insan hayatını kaybetti. Antakya ilçesinde depreme yakalanan Ergüleç, yüzyılın felaketinde ailesinin yaşadığı apartmanda yıkıldı. Enkaz altında kalan 65 yaşındaki Zemzem ve 68 yaşındaki Abdullah Ergüleç çifti, saat 12’de enkazdan çıkarıldı. Depremin ardından 37 yıldır birlikte yaşayan Ergüleç çifti, 15 gün tedavi görerek hayata tutundu. Yüzyılın felaketinde birçok yakınını kaybeden karı-koca, 37 yıllık evliliklerini konteyner yuvalarında aşkla sürdürüyor.
Enkaz altında kaldığı anı anlatan Zemzem Ergüleç, “Yatıyordum, beyefendi beni uyandırdı. Sonra büyük bir deprem olduğunu gördüm. Evden çıkmak zorunda kalana kadar öldük. Geldim.” evin kapısına düştüm, ayağım kırıldı, ayağım kırılınca aslında beynim birden çıktı, beşinci kattan inene kadar öldük, kapının önüne indik, gördük. karşı binanın duvarı üzerimize yıkıldı, orada mahsur kaldık, 12 saat enkaz altında kaldık, ne çıkabildik, ne de geçebildik, Rabbimizin bize yardım edecek bir kulu yok, sonra oğlum geldi. ve bizi aldı. Çok şükür beni kurtardı. Beni ve eşimi battaniyeyle kurtardılar. Bacağım kırıldı ve bizi tek tek dışarı çıkardılar. Çok şükür o gün Rabbim bana yardım etti. Ne acıktım, ne susadım, ne de gücüm yetiyordu. Aklıma yemek geliyor. Çünkü bilincim yoktu. Kaygıdan bilincim kayboldu. Her an vefat ettim. “Korku vardı” dedi.
Eşini dışarı çıkarmaya çalıştığını söyleyen Abdullah Ergüleç, “Deprem anında yataktan fırladım. Atladığımda zar zor ayakta durabildim. Bizi sağa sola fırlatıyordu. Eşim dışarı. Kapıdan çıktığımda o depremin sarsıntısı beni kelimenin tam anlamıyla merdivenlerden aşağı fırlattı. 2 Bir kat aşağıdaki asansör kapısında durdum. Eşimin öldüğünü söyledim ama onu göremeyince, Korktum. Yukarıdan çığlık attığını gördüm. Koştum. Kalçamın kırıldığını fark etmedim. Eşimi zorla yerden kaldırdım. Merdivenlerden tutunarak indim. Tabii üzerimde yıkılan duvarlar vardı. sağdan soldan bize. Kapının çıkışına geldiğimizde önümüzde bulunan binadan dışarı koştum. Çökme bizi enkaz altında bıraktı. 12 saat sonra oğlum geldiğinde ilk önce o ve arkadaşları annesini sardılar. yorgana sarıp onu dışarı çıkardılar. Sonra gelip beni götürdüler, oğlum beni direkt arabaya bindirdi, Alanya’ya gittik ve 1,5 ay hastanede kaldık. Bilincimizi kaybettik. Neler yaşadığımı bile bilmiyordum. “Hatırlayamıyorum” dedi.
